Plutarcu | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Chaeronea (en) [1], circa década de de 40[2] | ||
Nacionalidá | Antigua Roma | ||
Muerte | valor desconocíu[3], 120[1] (70/80 años) | ||
Familia | |||
Casáu con | Timóxena (es) | ||
Fíos/es |
| ||
Estudios | |||
Llingües falaes |
llatín griegu antiguu[4] | ||
Alumnu de | Ammoni de Lampres (es) | ||
Oficiu | ensayista, sacerdote, maxistráu, biógrafu, historiador, escritor, filósofu | ||
Trabayos destacaos |
Vidas paralelas (es) Q19740354 | ||
Xéneru artísticu | Biografía | ||
Mestrio Plutarco (Πλούταρχος Ploútarkhos, Queronea, c. 46 o 50-Delfos, c. 120) foi un historiador, biógrafu y ensayista griegu.
Plutarco nació na rexón griega de Beocia, mientres el gobiernu del emperador romanu Claudio. Realizó munchos viaxes pel mundu mediterraneu, incluyendo unu a Exiptu y dos viaxes a Roma. Gracies a la capacidá económica de los sos padres, Plutarco estudió filosofía, retórica y matemátiques na Academia d'Atenes sobre l'añu 67. Unu de los sos maestros, citáu de cutiu nes sos obres, foi Amonio.
Dalgunos de los sos amigos fueron bien influyentes, incluyendo a Quintu Sosio Seneción y a Minicio Fundano, dambos importantes senadores y a los cualos dedicó dalgunos de los sos postreros escritos. La mayor parte de la so vida pasar en Queronea, onde foi empecipiáu nos misterios del dios griegu Apolo. Sicasí, les sos obligaciones como'l mayor de los dos sacerdotes de Apolo nel Oráculu de Delfos (onde yera'l responsable d'interpretar los badagüeyos de la o les pitonises del oráculu) ocupaben aparentemente una parte pequeña del so tiempu. Llevó una vida social y cívico bien activa, amás de producir una gran cantidá d'escritos, parte de los cualos entá esisten.
Más moralista que filósofu ya historiador, foi unu de los postreros grandes representantes del helenismu mientres la segunda sofística, cuando yá tocaba al so fin, y unu de los grandes de la lliteratura helénica de tolos tiempos.